Minsan kung kailan ko gustong magsulat, kung kailan ako may panahon magsulat at kung kailan may panahong tumipa ang daliri ko, duon naman ako walang maisip isulat. Pero minsan kung kailan ako may maisusulat, dun naman walang panahon na makapag sulat, dun naman ako abala sa ibang mga gawain. Kadalasan agad lumilipad ang magagandang ideya hanggang sa tuluyan na itong mawala, mabaon sa limot at hindi ko na mahuli, masilo at maikulong sa papel. Kadalasan inaakala ko na nasa imahinasyon ko pa pero mahirap madakip ang magagandang ideya, mabibilis silang magsitakbo, parang bulak sa gaan na kay daling tangayin ng hangin hanggang sa mawala nang parang bula. kaagad silang maglalaho at maghihintay na ulit ako ng isang magandang ideya na biglang sasagi sa isipan ko at sana sa oras na yon ay hindi ako abala..
Ilang gabi nang may ulan malamig ang panahon, tahimik, umiihip ang basang hangin. Ganito ang panahon na gusto ko upang makabuo ng magagandang akda, makakatha ng tula pero walang maitipang letra ang mga daliri ko upang makabuo kahit na isang maikling tula o kwento.Mas gusto ko ang gumawa ng mga tula dahil bukod pa sa maikli, ay nakakagawa ako ng mga simbolismo para sa mga nakapaloob sa tula. Nag-eenjoy nga rin ako dahil sa mga rhyming words e. Hehehe!
